Zbog cvetova, nalik na ružu, ta se biljka u alpskom području smatra ružom iako ne pripada porodici ruža nego porodici Ericacea.
Opis biljke: alpska ruža je isključivo planinska biljka, raste u visokim planinskim i alpskim oblastima, gde je tamošnjem stanovništvu vrlo poznata. To je trajna biljka koja raste u gustim grmovima, sa zimzelenim kožnim listovima, jajastog do sabljastog oblika, prema rubu savinutih, s gornje strane su tamnozeleni, a sa donje strane u početku žuto-zeleni, a kasnije hrđastosmeđi i ljuskavi. Crveni i zvonasti cvetovi skupljeni su u mnoge grozdaste cvatove.
Vreme cvetanja: Jun do kraja avgusta, već prema visinskom položaju staništa. Stanište: alpska ruža je rasprostranjena na čitavom alpskom području i to uglavnom na područjima alpskih planinskih pašnjaka, između 1500 – 2500 m visine. Na staništima koja su bogata humusom uspeva naročito bujno te se spušta duboko u sjenovite i vlažne uvale. Biljka je poznata i na nekim našim područjima gde uspeva isključivo na staništima bez kreča.
Lekoviti delovi biljke: sabiraju se listovi (Folia Rh. Ferruginea), koje treba sabirati neposredno pre cvetanja. Listovi jako navlače vlagu pa ih se ne suši, nego neposredno nakon sabiranja upotrebljava većinom za pripremu homeopatskih preparata.
Lekovito delovanje: nekada su se listovi alpske ruže upotrebljavali u medicini kao sredstvo za izlučivanje znoja i mokraće. Danas se, međutim, listovi alpske ruže upotrebljavaju samo u homeopatskom lečenju kao razređenja protiv reumatizma zglobova, bolova u mišićima i protiv gihta. Homeopatskim preparatima alpske ruže brzo se leče i neuralgični bolovi. Prema novijem načinu lečenja listovi alpske ruže u homeopatskom doziranju primenjuju se sa uspehom i kod hipertrofije prostate.
Izvor: val-znanje.com
